Iedereen heeft zo van die momenten dat hij het niet meer ziet zitten. Het is normaal dat je in paniek bent, dat je bang, droevig of moedeloos bent. Zeker als je met zo’n ingrijpende gebeurtenis als kanker te maken krijgt. Maar je mag zo’n tijdelijke zwarte bui niet verwarren met een depressie. Dat is een echte ziekte. Het verschil tussen de twee zit ‘m in de duur en de intensiteit van de symptomen en ook in de impact ervan op je dagelijkse, familiale, professionele of schoolse leven.
Het vervelende is dat nogal wat lichamelijke symptomen van een depressie sterk lijken op de bijwerkingen van de behandelingen voor kanker: minder eetlust, spijsverteringsproblemen, seksuele problemen of verminderd libido… Reden te meer dus om ze te signaleren aan de mensen van het medisch team.
Zeker! Er bestaan middelen - medicatie en psychotherapie - om depressies te behandelen en te genezen. Maar dan moet er natuurlijk eerst een diagnose zijn! En dat kan alleen als je erover praat. Sommige patiënten durven niet te praten. Ze schamen zich, ze willen niet zeggen dat het hen overkomt uit angst om voor slappelingen gezien te worden. Of ze hun familie en vrienden willen sparen, want die maken zich zo al zorgen genoeg. Dat is mooi, maar het is helemaal geen goed idee! Je gezondheid gaat nu voor. Iedereen is het daarover eens. Waarom jij niet dan?
©Vivio