Getuigenis: Anja

Ik ontdekte nà een sprong van mijn hondje, een cavalier king charles, Billy genaamd ,een knobbel in de borst. Een week later lag ik al op de operatietafel, drie dagen later een tweede operatie: verwijdering van de ganse borst en alle okselklier (waar ééntje was aagetast). De chirurg drukte me op het hart om mijn hondje eeuwig dankbaar te zijn, want hij had mijn leven gered. Zonder Billy was het té laat geweest. Ik draag dat hondje dan ook diep in mijn hart. Uiteindelijk kon ik 1.5 jaar niet gaan werken (chemo,bestralingen en moeizame revalidatie). In die periode voelde ik me vaak moedeloos, er was zoveel dat ik niet meer kon: het was juist of mijn leven stond "op pauze ". Als gezonden van hierboven kwam er in die periode een zwerfpoesje in m'n tuin zitten. Ik begon voor haar te zorgen, maakte haar een huisje , gaf haar te eten. April 2014 zag ik haar verdikken, ik maakte toen de belofte om altijd voor haar en haar kindjes te zorgen. Het merendeel van de mensen verklaarde me gek: besefte ik wel hoeveel kittens ze kon krijgen, wat zou ik daar allemaal mee doen. Maar ik hield m'n belofte. 21 mei beviel ze van 4 flinke kittens: ik was er meteen gek op. Ik liet iedereen stereliseren, liet een kattenren bouwen en toen de kittens 7 weken oud waren, kwamen ze allemaal in huis wonen. Het zijn zo'n schatjes.Ze geven me zo zoveel kracht. Ik kan dan veel dingen van vroeger niet meer, ik heb dan wel last van blijvende nevenwerkingen van de chemo, maar die 5 pluizebolletjes hebben me elke dag weer nodig. En heb ik het weer eens té moeilijk, dan komen ze tegen me aan wrijven en dan verschijnt direct weer de zon. Terug zorgen voor iemand en vooral hun onnoemelijke vriendschap en trouw en dankbaarheid die ze me geven, maakt het allemaal een beetje minder zwaar.

Hoe zouden patiënten (of naasten) nog beter ondersteund kunnen worden?

Er gewoon zijn. Niet denken 'ze zullen het wel redden " of uit angst omdat je niet weet wat te zeggen of hoe te reageren niet naar een patient toe gaan. Activiteiten aanpassen aan de zieken: kunnen ze geen 3 uur mee gaan shoppen, ga dan een half uurtje ergens naar toe met hen.