Getuigenis: Vlora Ujkani

In maart 2014 kreeg ik de diagnose borstkanker en dit op mijn 28 lentes! Sinds de geboorte van mijn dochtertje (2011) liep ik heel moe... Dochter sliep niet door, verbouwingen, full time job! De eerste 2 weken waren heel zwaar, testen of er al dan niet uitzaaiingen waren, wist niet wat me te wachten stond... Plots stond ik daar alleen met Kanker terwijl ik daar vroeger niet bij stil stond! Het kan iedereen overkomen ongeacht je leeftijd! Mijn lange bruine haren liet ik afknippen, wimpers vielen uit maar wenkbrauwen niet helemaal, deze kleurde ik wat bij met potlood. Het ziekenhuisteam was heel behulpzaam, vriendelijk , meelevend en een luisterend oor! Dit verzachtte de pijn!

Ondanks alles probeerde ik me sterk te houden tegenover mijn man, dochtertje en familie... In een hoekje kruipen was niets voor mij, ben te sociaal , kom graag buiten en leef veel te graag. Ik had er geen probleem mee om over mijn ziekte te praten, door erover te praten kwam ik rustiger en kon ik het een plaats geven! Steeds meer merkte ik dat mensen heel triestig naar me stonden te kijken terwijl ik juist zoiets had van ik geef niet op...NOOIT! Het was mijn moeilijkste periode maar ook ergens een periode waar ik uit geleerd heb! Ik heb tijdens de periode kunnen genieten van mijn dochter, man en familie terwijl ik daar vroeger geen tijd voor had. Om mijn conditie op te bouwen ben ik begonnen met fitnessen, het verfrist mijn geheugen en goed voor de gezondheid!