Postdoctorale mandaten | Dr Jo Caers
Dr. Jo Caers vond het altijd al belangrijk om de mechanismen te begrijpen die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van een ziekte of de werking van een geneesmiddel. De stap naar wetenschappelijk onderzoek was daarom een logische keuze, net zoals het contact met de patiënt niet willen verliezen – en dus beide rollen combineren – dat ook was. Naam: Dr Jo Caers
Instelling: CHU de Liège (ULg), afdeling Hematologie
Onderzoeksveld: multipel myeloom
“Botcomplicaties beter begrijpen en behandelen”
De postdoctorale mandaten toegekend door Stichting tegen Kanker bieden artsen met een doctorstitel die werken binnen een academische structuur (vaak een universitair ziekenhuis) financieel de mogelijkheid om deeltijds onderzoek te verrichten naast hun klinisch werk. De eerste postdoctorale mandaten werden uitgereikt in 2014 aan acht Belgische artsen voor een periode van vijf jaar.
Zijn onderzoek richt zich op multipel myeloom (de ziekte van Kahler), een aandoening van het beenmerg veroorzaakt door een ongecontroleerde woekering van abnormale witte bloedcellen.
Dr. Jo Caers: “De combinatie van onderzoek en klinisch werk maakt het makkelijker om de juiste vragen te stellen om de behandelingen te proberen verbeteren. Door dagelijks patiënten te zien, worden we ook sneller geconfronteerd met de beperkingen van sommige huidige behandelingen. Er zijn klinische situaties waarvoor we nog geen effectieve oplossing hebben.
Die groep patiënten kunnen helpen, is een grote motivatie om ons onderzoek voort te zetten. Ons onderzoeksmodel bestaat uit twee delen. In een eerste fase proberen we via proeven op muizen de mechanismen te begrijpen die verantwoordelijk zijn voor de botafbraak, die vaak gepaard gaat met multipel myeloom, om zo tot nieuwe behandelingen te komen. In het tweede deel staat de patiënt centraal en is het de bedoeling dat we de botletsels veroorzaakt door myeloma identificeren aan de hand van beeldvormingstechnieken.
Dankzij het mandaat van de Stichting kan ik me niet alleen richten op de behandeling van patiënten en de ontcijfering van de mechanismen die achter een multipel myeloom schuilgaan, maar heb ik ook meer tijd om patiënten breder op te volgen, inclusief de verdere ondersteuning. Eens per maand organiseren we een bijeenkomst waar patiënten hun ervaringen delen. Ik ben blij deze te kunnen bijwonen, zeker omdat ze me indirect ook helpen met mijn onderzoek. Over twee weken ontmoet ik de patiënten opnieuw om hen meer te vertellen over de nieuwe behandelingsopties. De dankbaarheid van patiënten schenkt me enorm veel voldoening en op mijn beurt ben ik de Stichting dankbaar dat ik mijn werk als arts-onderzoeker op deze manier kan uitvoeren.”
Laatst aangepast op: 26/04/2017